دوباره دلم گرفته....

دوباره آسمان این دل ابری شده ...
 
دوباره این چشمهای خسته بارانی شده ....
 
دوباره دلم گرفته است و شعر دلتنگی را برای این دل میخوانم....
 
میخوانم و اشک میریزم ، آنقدر اشک میریزم تا این اشکها تبدیل به گریه شوند...
 
در گوشه ای ، تنهای تنها و خسته از این دنیا ....
 
دوباره این دل بهانه میگیرد و درد دلتنگی را در دلم بیشتر میکند.....
 
خیلی دلم گرفته است ، مثل همان لحظه ای که آسمان ابری می شود...
 
خیلی دلم گرفته است ، مثل همان لحظه ای که پرنده در قفس اسیر است و با نگاه
 
معصومانه خود به پرنده هایی که در آسمان آزادانه پرواز میکنند چشم دوخته است...
 
دلم گرفته است مثل لحظه تلخ غروب ، مثل لحظه سوختن پروانه ، مثل لحظه شکستن
 
 یک قلب تنها ...
 
دوباره خورشید می رود و یک آسمان بی ستاره می آید و دوباره این دل بهانه میگیرد...
 
به کنار پنجره میروم ، نگاه به آسمان بی ستاره ....
 
آسمانی دلگیرتر از این دل خسته ....
 
یک شب سرد و بی روح ، سردتر از این وجود یخ زده.....
 
خیلی دلم گرفته است ، احساس تنهایی در وجودم بیشتر از همیشه است....
 
تنهایی مرا می سوزاند ، دلم هوای تو را کرده است....
 
دوباره این دل مثل چشمانم در حسرت طلوعی دیگر است....
 
آسمان چشمانم پر از ابرهای سیاه سرگردان است ، قناری پر بسته در گوشه ای از
 
قفس این دل نشسته و بی آواز است....
 
هوا ، هوای ابریست ، هوای دلگیریست....
 
میخواهم گریه کنم ، میخواهم ببارم ....
 
دلم میخواهد از این غم تلخ و نفسگیر رها شوم ....
 
اما نمی توانم.....
 
دوباره دلم گرفته است ، خیلی دلم گرفته است...
 
اما کسی نیست تا با من درد دل کند ، کسی نیست سرم را بر روی شانه هایش بگذارم
 
و آرام شوم.... هیچکس نیست

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: